Duke reflektuar në vitin 2003, kur Prokuroria e Krimeve të Luftës filloi punën e saj, Natasha Kandiq vuri në dukje se situata aktuale është e vështirë të kuptohet, pasi fillimi i procesit të përcaktimit të përgjegjësisë për krimet ishte çuditërisht i mirë.

Si është e mundur që një shtet që ka kryer krime lufte mbi shqiptarët e Kosovës gjatë bombardimeve të NATO-s merr të drejtën për të vendosur diçka në territorin ku gjëra të tilla janë bërë për një kohë të tillë mizore?

Kjo është një çështje e ngritur nga Natasha Kandiq, themeluese e Qendrës për të Drejtën Humanitare, ne diskutimin e panelit “Pajtimi, ballafaqimi me të kaluarën dhe rajonin,ku jemi dhe ku po shkojmë?”, organizuar nga Forumi ZFD i Beogradit.

Kandiq tha ka shumë të dhëna materiale, kallëzime penale, raste të transferuara nga Haga, derisa Serbia është gjithnjë e më larg shtetit të së drejtës.

Si një kërcënim i veçantë për rënien e mëtejshme dhe një situatë kaq të keqe, ajo përmend faktin,se kryeprokurorja e krimeve të luftës Snezhana Stanojkoviq në programin e saj, në bazë të së cilës u zgjodh në atë post, theksoi se duhet vendosur praktikën e gjykimeve në mungesë.

Jelena Dikoviq,gazetare e Danas, tha se që nga viti 2014 nuk është ngritur asnjë akuzë për krime lufte në Kosovë dhe se zyrtarët shtetërorë dhe anëtarët e Qeverisë së Serbisë mohojnë gjenocidin në Srebrenicë dhe promovojnë kriminelët e dënuar për krime lufte, dhe në programet direkte televizive përfshihet edhe kryesi i masakrës në Srebrenicë – Ratko Mladiq.

Ndërsa, ambasadori i Britanisë së Madhe në Beograd Denis Keefe doli për dëmin politik të mohimit të përgjegjësisë për krimet e kryera të luftës, duke theksuar se shqetësimi u ndoq me synimin për të ndaluar drejtësinë tranzicionale, që është shkaku kryesor i paqëndrueshmërisë rajonale.

Ai shtoi se Tribunali i Hagës kishte përfunduar rolin e tij, por që ishte e nevojshme që të gjithë kriminelët e luftës të dënoheshin, që secili vend në rajon duhet të përballet me përgjegjësinë e vet.

Diplomati britanik përsëriti se vendet e rajonit nuk kanë bërë sa duhet në avancimin e ndjekjes penale të krimeve të luftës, duke theksuar se është e pazakontë që të gjitha vendet kanë rënë dakord për numrin e viktimave, por ka rezistencë të vazhdueshme për të qenë përgjegjës për viktimat dhe dënimet.